Tüketerek mutluluğu arama çabası…
“İnandırarak ya da duygulara dokunarak ikna etme yöntemi” günümüz pazarlamasının ana karakteristiğini oluşturuyor.
Biz insanların tüketme güdüleri, iki ana ilke üzerinde yoğunlaşmış.
İlkelerden biri, hiç durmadan kendi mutluluğunu arama çabası…
Diğeri ise en çok doyuma ulaştıracak seçeneklere yönelme…
Tüketim ve tüketici eylemi düşünürleri, durumu şöyle özetliyor:
“Doyuma ulaşmak üzere sürekli ihtiyaçlarla donatılan bir insan ve bu insanın tükenmek bilmeyen doyma ihtiyaçları.”
Hal böyle bir “döngü” olunca, pazarlama ilminin gelişme göstermemesi, hızlı ilerlemeler kaydetmemesi mümkün değil.
“İnandırarak ya da duygulara dokunarak ikna etme yöntemi” günümüz pazarlamasının ana karakteristiğini oluşturuyor.
Tüketme hızı ve miktarının her geçen gün arttığı bu süreçte, ‘ölçü’yü hatırlamakta fayda var.
Hazır başlamışken, ekonomiye dair bir anekdotla yazımıza devam edelim.
Geleceğe ümitle bakmak, aslında çok kolay…
Mevsim yaz, aylardan ağustos...
Riviera kıyısında küçük bir kasaba. Yaz sezonu, ancak o yıl çok yağmur yağdığından kasaba bomboş.
Havanın azizliği, turizmi iyice baltalamış. Esnaf borç ve kredi ile yaşıyor.
Ayın sonlarına doğru, şans eseri otellerden birine zengin bir Rus turist geliyor ve resepsiyona 100 dolar bırakıp, odaya bakmaya çıkıyor.
Otel sahibi parayı alıp, hemen kasaba olan borcunu veriyor. Kasap, 100 doları kaparak toptancıya olan borcunu ödüyor.
Toptancı büyük bir sevinçle parayı, kriz nedeniyle kredili hizmet veren, son defa birlikte olduğu kadına götürüyor.
Kadın parayı alıp aynı otele giderek, oraya olan borcunu kapatıyor.
Ve o anda Rus müşteri odadan geri dönüyor ve odayı beğenmediğini söyleyip 100 dolarını geri alarak kasabayı terk ediyor.
Rus müşterinin bu ziyaretinden somut olarak hiç para kazanan olmuyor; ancak tüm kasaba borçlarından kurtuluyor ve geleceğe yeniden ümitle bakıyor.
***
Anekdot, adeta günümüz ekonomi eylemlerine benziyor.
Yinelenen küresel ekonomik krizler, bitmeyen kısa-uzun vadeli krediler, yeni ve daha yeni vergiler, dolar çıktı - dolar indi - yine çıktı derken, hayat geçiyor...
