Tek gözlü, yamuk gözlüklü gazetecilikler…
“Medya rüzgarıyla bir topluma gizli, dolaylı veya doğrudan biçimlemeler yapabilir, toplumları yeniden formatlayıp yönlendirebilirsiniz” der Noam Chomsky.Artık bunu bir çocuk dahi biliyor, diyorsunuz…
Haklısınız…
Ancak haklı olmak işe yaramıyor. Zira, söz konusu durum toplumunuzu ne denli etkiliyor, toplumunuz buna ne kadar izin veriyor ve siz gerçeğin ne kadar farkındasınız, asıl bu önemli.
“Global bir köye (!)” dönüştüğü söylenen dünyamızda, haliyle medya da globalleşti.
Yayınlar ve uygulanan yöntemlerle iki ayrı toplum, aynı konuda, aynı süre içerisinde, istenirse benzer, istenirse de tamamen farklı biçimlemelere sokulabilir.
Birinin psikolojisinin bozulması sağlanırken, diğeri neşeli bir topluluk haline getirilebilir. İstenirse birbirleriyle savaştırılabilir...
Türkiye’nin içinde bulunduğu ayrışma, kutuplaşma, yanlaşma, çeşitlenme, yeniden ayar çekilme ya da adını nasıl koyarsanız; içinden geçilen dönem, işte bu tür stratejilere çanak tutuyor. Madalyonun bize gösterilen yüzüne göre bakış açıları geliştirmek mecburiyetinde bırakılıyoruz.
İşin iyi yanı, gıdım gıdım da olsa vaziyeti çakan vatandaş sayısının artıyor olması…
Her gruptan insan, medya etiğindeki eksilmelerden de, dezenformasyon yoluyla bilinçli kafa karıştırmalardan da, önceki yıllara oranla daha haberdar.
Deneyimli gazeteci Umur Talu, bakın geçmişte gazetesindeki bir köşe yazısında çuvaldızı kendine ve meslektaşlarına nasıl batırıyor:
“Yaptığımız tek gözlü, yamuk gözlüklü gazetecilikler”
“Kimimiz sadece “terör”den bahsedip tarih, insanlık, bölge sorgulamasından mahrum kaldıkça...
Kimimiz sadece askerci, kimimiz sadece hükümetçi yandaşlığa yapıştıkça...
Kimimiz, farklı yönlerden de olsa, salt hamaset, ezber ile şiddete körükle gittikçe...
Kimimiz ham hayallerle hakikatle bağ koparttıkça...
Birçoğumuz, şiddet ve ölüm kucağında yaşamadan ahkâm kestikçe...
Yaptığımız tek gözlü, yamuk gözlüklü gazetecilikler; aklın, vicdanın, muhakeme ve hukukun, demokrasinin, hakkaniyetin artmasına hizmet etmiyor.”
