Ömür GEDİK

 Disney'in yeni Cinderella uyarlamasının feministlerin oklarının hedefi olması da bu yüzden. Anne ve babasını kaybettikten sonra hayatındaki herkes tarafından aşağılanan, hor görülen ama tüm bunlara rağmen sesini çıkarmayıp boyun eğen, annesinin ölmeden önce ona dediği gibi "iyi insan" olmaya devam eden Cinderella'nın bu pasifliğinin masalın sonunda camdan bir ayakkabı ve bir prensle mükafatlandırılmasına ne demek lazım?

Cinderella'yı fazlasıyla bu dünyadan değilmiş kadar iyi bulduğumu söylemem gerek. Kötü kalpli üvey annesi ve kız kardeşleri, elbisesini yırttığında bile karşı koyamayan, iki gözyaşıyla kabuğuna çekilen Cinderella, film boyunca bu iyilik meselesini biraz abartıyor. Burada suç sanırım biraz da yönetmen Kenneth Branagh'da. Kendisi kostüm ve set tasarımı işine öylesine odaklanmış ki, ana karakteri fazlasıyla tek boyutlu olmaktan kurtarmak için kafa yormamış. Kostüm ve set tasarımı demişken, Sezar'ın hakkını Sezar'a vermek gerek. Renkler, set, kıyafetler, saray, evler, atmosfer gerçekten büyüleyici. Özellikle Cinderella'nın İyilik Perisi tarafından baloya hazırlanış sahnesi 10 numara 5 yıldız. Cinderella'nın filmin afişinde de gördüğümüz mavi elbisesi ise rüyaları süsler.