Kader mi?
Son günlerde bana hayat çok garip tesadüfler zinciri denecek kadar şaşırtıcı gelmeye başladı. Bunun nedeni son günlerde yaşadığım ilginç olaylar olabilir.Sizlere de olur mu bilmem, bazen öyle olaylar yaşıyorum ki köşeye sıkışıyorum hemen akabinde öyle güzel tesadüfler çıkıyor ki karşıma, gerçek olabileceğine inanmayıp kendime cimcik atıyorum.
Kalbin istediğini değil de, kaderin götürdüğünü tercih mi etmeliyiz?
Geçen hafta sonu adadaydım ve orada yaşadığım bir olay belki de bana bu şekilde hissettirmiş olabilir.
ADA
Teyzem rahatsız olduğu için adadaki evi boş, ben de bazen hem dinlenmek hem de evi havalandırmak amaçlı adada kalıyorum…
Ada bana huzur veriyor, belki de denizi yeşil çok sevdiğim için olmalı…
Pazar sabahı erkenden kalktım, kahvaltımı yapıp bisikletime atladım ve ada turuna başladım. Çok neşeli başlayan gezim, teyzemin evinin aşağısında çok kocaman muhteşem güzel bir ev var, onun önündeki kaya parçasına takılıp düşmem ile sona erdi.
En son hatırladığım evin hizmetlisi kadının başıma gelmesi idi sonrası bayılmışım, uyandığımda koskocaman bir odada kocaman bir yatakta yatıyordum. Biraz korktum, bir baktım hizmetli kadın hemen geldi. Korkmayın düştünüz, bileğiniz hafif burkulmuş dedi. Ben hemen telaşla kalkmaya çalıştım. Kadıncağız lütfen biraz dinlenin daha sonra biz sizi evinize bırakırız dedi. Ben de teşekkür ettim, tam bu sırada odanın kapısında uzun boylu esmer hoş bir adam belirdi. Nasılsınız dedi? Umarım ağrımıyordur diye çekinerek sordu. Ben adama şaşkın şaşkın bakıyordum, bir yandan aklımdan bir sürü şey geçiyordu.
Aslında bu ev adada en beğendiğim evdi ve ben şimdi o evin en güzel odasında hizmetliler etrafımda yatıyordum. Bu bana hem komik geliyordu, bir yandan da bileğim sızlıyordu.
Kusura bakmayın sizi de yordum dedim, kendimi tanıttım bu güzel evin sahibi hoş adamın ismi Hakan’mış…
Hakan beni yormamak için bir de büyük olasılıkla kibarlığından biraz sonra gitti. O esnada meraklı ben, Hakan ile ilgili bilgi almayı başardım. Bundan 10 yıl önce yurt dışında yaşıyormuş, eşini orada trafik kazasında kaybetmiş o günden sonrada kendini adada bu evde inzivaya çekmiş. Hizmetli kadının dediğine göre, aslında insanlar ile çok fazla diyalogu yokmuş, benimle ilgilenmesi garip gelmiş kadıncağıza, çünkü normalde iletişim kurmazmış…
Bir yandan da hafif fısıldadı ne kadar çok benziyorsunuz dedi. Ben anlamadım kime diye sordum.
- Hakan beyin ölen eşine…
Bir an ürperdim ve üzüldüm.
Ama aşağıya salona indiğimde duvarda bir portre gördüm gerçekten aynı ben ve çok şaşırdım aynı romanlardaki gibi çok heyecan vericiydi. Sonra Hakan ile bir daha karşılaşmadım. Hizmetliler beni eve bıraktılar.
Çok ilginç hikayesinden mi bilmem ama adam beni çok etkiledi. Eğer fırsat bulursam, haftaya adaya tekrar gidip hikayenin geri kalanını öğrenmek için içim içime sığmıyor…
Bilemiyorum, kafam karıştı belki de bu bir işaret ve kadere teslim olmalıyım.
